Zelfstandige naamwoorden
Zelfstandige naamwoorden benoemen concrete en abstracte zaken en de eigenschappen daarvan.
Zelfstandige naamwoorden kunnen in alle zinsdelen behalve in het werkwoordelijk deel van het gezegde voorkomen.
Op een enkele uitzondering na kan het niet voorkomen dat twee
zelfstandige naamwoorden direct achter elkaar voorkomen, slechts
gescheiden door een spatie.
In een enkel geval kan zo in het Grieks (net als in het Engels, maar in tegenstelling to het Nederlands)
en nieuw begrip worden gedefinieerd.
Het geval dat twee zelfstandige naamwoorden wel direct achter elkaar
voorkomen, zal het eerste zelfstandige naamwoord een aanduiding zijn
van een hoeveelheid: een kilo aardappelen, een berg aarde, een soort
groente.
Het tweede zelfstandige naamwoord staat in het Grieks dan in
dezelfde naamval als het eerste, of in de genitivus.
Over zelfstandige naamwoorden zijn in het licht van de zinsleer nog veel interessante dingen te vermelden. Zie bijvoorbeeld Van der Toorn en de Συντακτικό της νέας ελληνικής.
De aangelegenheden die echter in het kader van deze grammatica van belang zijn, worden elders reeds in voldoende mate besproken, in het bijzonder bij het onderwerp Woordvolgorde.
Zie ook: Zelfstandige naamwoorden als woordsoort.
Veel bijvoeglijke naamwoorden kunnen ook als zelfstandig
naamwoord worden gebruikt.
(bijvoorbeeld:
πλούσιος - rijk, οι πλούσιοι
- de rijken).
Een bijzondere situatie treedt op bij bijvoeglijke
naamwoorden die een eigenschap aanduiden.
Enerzijds kunnen deze vaak onverkort als zelfstandig naamwoord
worden gebruikt, anderzijds worden zij in het Grieks wel als
bijvoeglijk naamwoord gebruikt, wat in het Nederlands als
dubbelop wordt ervaren.